De wauw-factor

De tweede fanboy op deze blog is Sjoerd de Jong. (21) Als je zijn kamer binnenstapt kom je terecht in soort fandom heiligdom: in zijn kast staan een Iron Man, Doctor Who action figures, een alien uit Alien, en nog veel meer. Als je zo rondkijkt, rijst al snel de vraag: hoe is het begonnen?

Genderrollen, realiteit vs fictie en groepscultuur

Irene Theunissen is op het gebied van fancultuur zowel semi-deskundige als ervaringsdeskundige. Fan van bands als All Time Low en Pierce the Veil is ze de eerste (en waarschijnlijk laatste) muziek-fan op deze blog. Voor haar studie Engels schreef ze meerdere essays over fans, en een hoofdstuk van haar scriptie over mannelijkheid in Big Time Rush, een Nickelodeon serie voor kinderen en jonge tieners. “Ik heb onderzocht hoe daarmee gewerkt werd in de serie zelf, in hun muziek video’s en hoe de fans het zien.” Ik sprak haar op Skype over haar bevindingen en hoe zij tegen de fancultuur aankijkt.

Jus in Bello: was het mijn geld waard?

In rijen staan, in rijen zitten, in rijen liggen, slecht en veel te duur voedsel eten, ’s avonds uitgeput op je hotelbed neervallen en voor je het weet weer op het vliegtuig naar huis zitten met een lege portemonnee. Dat is een een korte samenvatting van mijn ervaring met Jus in Bello: een conventie van ongeveer drie dagen lang waarbij fans de kans krijgen om hun idolen te ontmoeten.

Fanfictie die wordt verfilmd!?

Geheel in lijn van het interview met Stella Hildén van vorige week wilde ik dit even onder de aandacht brengen. Als je deze blog hebt gelezen en een beetje bekend bent met fandom cultuur, weet je dat er onder fans fanfiction word geschreven. Dat is niks nieuws. Wat wél nieuw is, is dat jong regisseuse en producente Naomi Javor uit Amerika het aandurft om van een populaire Sherlock fanfic A Finger Slip een Youtube serie te maken. En dan niet een toneelstukje met een handcamera, maar op aardig professioneel niveau.
Er heeft al casting plaatsgevonden, en vanaf vanavond zeven uur kunnen fans hier geld doneren om dit project mogelijk te maken.

[English version] ‘Many fanfiction is better than most bestsellers in stores’

Up until this point I’ve stayed within the borders of The Netherlands with this blog. But why not use the worldwide connections that come along with internet fandoms?
Stella Hildén from Sweden, whom I’ve met through the internet years ago, is a dedicated fangirl, writer of fanfiction (as the word says, this is literally fiction written by fans about their favourite characters) and aspired writer. At sixteen she wrote she wrote a fanfiction based on Saw characters in English, which she then translated into Swedish and transformed into a novel throughout the years. It’s not been published yet, but she would like to see that happen in the future.

‘Veel fanfictie is beter dan de bestsellers in de winkels’

Tot nu toe heb ik het op deze blog binnen de grenzen van Nederland gehouden. Maar waarom geen gebruik maken van de wereldwijde contacten die internet fandoms met zich meebrengen?
Stella Hildén uit Zweden, die ik al jaren geleden op internet heb leren kennen, is toegewijd fangirl, schrijfster van fanfiction (zoals de naam al zegt, is dit letterlijk fictie geschreven door fans over hun favoriete personages) en daarmee geambieerd schrijfster. Op haar zestiende schreef ze in het Engels een op Saw personages gebaseerde fanfictie die ze in de loop van de jaren in het Zweeds heeft vertaald en omgevormd tot een roman. Het is nog niet uitgegeven, maar dat zou ze nog wel graag zien gebeuren.

My Little… Brony

In eerste instantie een blog over fangirls, maar dit zou geen journalistiek blog zijn als ik niet liet zien dat de mannen er ook wat van kunnen. Zeker met een fandom dat in eerste instantie als meisjesachtig gezien wordt. Namelijk: het My Little Pony fandom. Deze animatieserie, die uit de jaren tachtig stamt maar in 2010 is hernieuwd voor de moderne generatie, heeft over de hele wereld vooral een grote mannelijke aanhang: de Bronies.
Het woord Brony is een samenstelling tussen bro en pony. Vrouwelijke fans zijn er ook: zij heten de Pegasisters. Maar de Bronies zijn toch echt in de meerderheid.

John Green: Thoughts on Idolism and fan meetings

‘Dingen waar ik in zit maar niet in te zien ben’, gaat bijna een trend worden op deze blog. Misschien moet ik er een rubriek van maken.
Dit is een video die schrijver John Green heeft gemaakt toen hij in mei 2012 in Amsterdam was voor een meeting met zijn fans waarop hij vertelde over zijn  boek The Fault In Our Stars, waarvan eergisteren het tweejarige jubileum was. En ja, daar was ik bij! Ik ben één van die mensen die in het begin van de video iets naar de camera roept wat de meesten van jullie waarschijnlijk niet begrijpen. Daarom eerst een korte uitleg.

4 redenen waarom we verslaafd raken aan fictie

Waarom huil je om personages waarvan je weet dat ze niet bestaan? Waarom reageren we zo sterk op iets dat we alleen op een scherm zien? Ik heb eens gekeken wat het internet ons vertelt over de psychologische en/of wetenschappelijke redenen waarom fictie zoveel impact op ons heeft.